Jak działa druk 3D?

W skrócie, w przypadku najpopularniejszej techniki druku 3D, materiał jest pobierany przez drukarkę (zazwyczaj jest to plastikowy filament – „drut”, nawinięty na szpulę), następnie podgrzewany przez nią do uzyskania temperatury uplastycznienia, aby potem zostać wypchniętym przez dyszę i osadzonym warstwa po warstwie tworząc oczekiwany obiekt trójwymiarowy.

Precyzja ma kluczowe znaczenie dla drukarek 3D. Głowica drukująca, koła pasowe i osprzęt wytłaczarki muszą być wyrównane, a parametry oprogramowania powinny być przetłumaczone na właściwe rzeczywiste parametry używane przez sprzęt drukarki.

Istnieją niskobudżetowe drukarki, które możesz zbudować samemu, aby zrozumieć, jak wszystkie elementy drukarki 3D działają i współpracują. Większość ludzi korzysta jednak z gotowych drukarek, w których praca ogranicza się głównie do dopasowania położenia głowicy drukującej i wypoziomowania stołu, i oczywiście testowania parametrów jakie należy przyjąć, by uzyskać oczekiwany efekt.

Wyżej opisana technologia to FDM- Fused Deposition Modelling, czyli osadzanie topionego materiału. Istnieje wiele technologii druku 3D. Jednym z podziałów jakie wyróżniamy jest drukowanie z żywicy oraz „nieżywicy”. Drukowanie obiektów za pomocą żywicy wykorzystuje technologię laserową do zestalania warstwy po warstwie w celu tworzenia obiektów. Często jest to bardzo kosztowne i wykorzystuje naświetlanie i chemikalia do spajania obiektu. Jednak wyniki są bardziej precyzyjne niż drukowanie z „nieżywicy”.

Kiedy ludzie mówią o druku 3D, najczęściej mają na myśli technologię, o której mowa na początku artykułu. Zamiast żywicy, laserów i chemikaliów, wykorzystuje się tutaj plastik, materiały spożywcze (np. drukowanie z czekolady :D), ceramikę lub inny materiał i układa warstwę po warstwie, aby utworzyć obiekt.

W dalszej części mówiąc o druku 3D, będziemy odnosić się do wcześniej wspomnianej technologii FDM.

Proces druku 3D

(Źródło: www.designfutures.pl)

Drukowanie trójwymiarowego modelu jest bardziej skomplikowane niż otwieranie Microsoft Word, napisanie tekstu i wciśnięcie przycisku „Drukuj”. By stworzyć swój obiekt 3D należy wykonać następujące kroki:

• Znajdź gotowy model (np. thingiverse.com) lub stwórz własny projekt przy pomocy oprogramowania do projektowania trójwymiarowego (np. Blendr, SketchUP, OpenSCAD).
• Zapisz projekt w postaci pliku STL, czyli formatu zrozumiałego dla oprogramowania drukarki 3D.
• Otwórz projekt (STL) w oprogramowaniu drukarki. Oprogramowanie to ma za zadanie przekonwertować obiekt na warstwy, dobrać parametry drukowania i zapisać plik w formacie GCODE – ciągu instrukcji odczytywanego przez drukarkę.
• „Wyślij” plik GCODE do drukarki i wydrukuj swój model.

Materiały wykorzystywane w druku 3D

“Nieżywiczne” drukarki 3D wykorzystują głównie tworzywo ABS i / lub PLA, które staje się uplastycznione po podgrzaniu, a następnie się utwardza. Istnieją również inne dostępne termoplasty. Niektóre drukarki używają filamentu metalowego. Nowsze drukarki mogą drukować ceramikę lub materiały spożywcze. Materiały są podawane do drukarki za pomocą szpuli z plastikiem lub innym materiałem nawiniętym na nią.

Drukarki 3D na żywicę wykorzystują specjalnie sformułowaną polimerową żywicę wlewaną do zbiornika. Żywica jest wrażliwa na światło i twardnieje, gdy światło lasera pada na dane miejsce w płynnym materiale.

zespół Asy Programowania